Υπερθυρεοειδισμός σε γάτα

Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση που αντιμετωπίσαμε πρόσφατα, ήταν ένα περιστατικό υπερθυρεοειδισμού σε μια γάτα.


Ο υπερθυρεοειδισμός, οφείλεται στην αυξημένη έκκριση της ορμόνης θυροξίνης από τον θυρεοειδή αδένα και αποτελεί την συχνότερη ενδοκρινοπάθεια στις γάτες.

Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε συμμετρική διόγκωση των λοβών του θυρεοειδούς αδένα (βρογχοκήλη), γεγονός που θέτει από μόνο του ισχυρή υποψία για τη νόσο (αν και ο υπερθυρεοειδισμός δεν αποτελεί τη μοναδική νόσο που προκαλεί βρογχοκήλη). Επίσης, το ζώο παρουσίαζε υποτρίχωση-αλωπεκία στην βουβωνική χώρα και στη βάση της ουράς.


εικόνα 1 - υποτρίχωση - αλωπεκία στη βουβωνική χώρα


εικόνα 2 - υποτρίχωση - αλωπεκία στη βάση της ουράς

Για τη διάγνωση της νόσου έγινε πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος, καθώς και μέτρηση των ορμονών του θυρεοειδούς (η τελευταία απαραίτητα σε εξειδικευμένο Κτηνιατρικό εργαστήριο, καθότι αποτελεί ευαίσθητη μέτρηση με μεγάλες πιθανότητες λάθους σε μη κατάλληλα εργαστήρια).

Το ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο περιστατικό, ήταν ότι η ορμόνη Τ4 μετρήθηκε στα ανώτερα φυσιολογικά όρια. Δεδομένης της έντονης υποψίας για υπερθυρεοειδισμό όμως, και αφού αποκλείστηκε υπερηχοτομογραφικά η πιθανότητα νεοπλασίας προχωρήσαμε στην μέτρηση της κλάσματος της ελεύθερης Τ4 (fT4) μέσω της οποίας έγινε η οριστική διάγνωση.

Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μια νόσος που σκοτώνει, γι' αυτό και πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δίχως αντιμετώπιση, παρουσιάζονται επιπλοκές από το ουροποιητικό και το κυκλοφορικό σύστημα με κακή πρόγνωση.

Είναι μάλλον πιθανό, αυτά τα προβλήματα να υπάρχουν ήδη κατά την πρώτη εξέταση του ζώου, σε περιπτώσεις που η αναζήτηση κτηνιατρικής βοήθειας καθυστερεί.

Υπάρχουν τρεις τρόποι αντιμετώπισης του υπερθυρεοειδισμού στις γάτες. Ο πιο αποτελεσματικός είναι η ραδιοθεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο-131.

Η θεραπεία αυτή αποτελεί οριστική λύση στο πρόβλημα, αλλά προϋποθέτει την ύπαρξη εξειδικευμένου κέντρου ραδιοθεραπείας για ζώα, κάτι που δεν υπάρχει στη χώρα μας. Ένας άλλος τρόπος αντιμετώπισης είναι η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα.

Η τρίτη δυνατότητα αντιμετώπισης που υπάρχει και που επιλέχθηκε στην περίπτωσή μας, είναι η χορήγηση φαρμάκων που καταστέλουν την λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα.

Για το σκοπό αυτό χορηγήθηκε η δραστική ουσία μεθιμαζόλη. Αν δεν εμφανιστούν επικίνδυνες παρενέργειες για το ζώο, γεγονός που συμβαίνει στο 10% των περιστατικών, η μεθιμαζόλη ελέγχει άριστα τον υπερθυρεοειδισμό στη γάτα.

Για να είναι αποτελεσματική η θεραπεία, θα πρέπει να βρεθεί εργαστηριακά η αποτελεσματική εξατομικευμένη δόση. Για καλή μας τύχη το ζώο ελέγχθηκε εύκολα με τη μικρότερη δυνατή δόση, γεγονός που περιορίζει την πιθανότητα επιπλοκών.

Στα ζώα αυτά τέλος, επιβάλλεται ο αιματολογικός, βιοχημικός και ορμονολογικός έλεγχος κάθε τρεις με έξι μήνες, για την τον έλεγχο της θεραπείας και την πιθανή ρύθμιση της δοσολογίας του φαρμάκου. 
«Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πήγη, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα»

Δημοσίευση σχολίου

[blogger]

MKRdezign

gatoulitses

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget