gatoulitses

H Ραγκτόλ είναι μια ράτσα με αντιθέσεις και πολλούς μύθους γύρω από αυτήν.

Από τη μία έχει μεγάλη εντυπωσιακή κατασκευή, αλλά όταν την αγγίζεις χαλαρώνει όλους τους μυς της και γίνεται τόσο ευάλωτη όσο ένα γατάκι και τόσο χαλαρή όσο η κούκλα από την οποία παίρνει το όνομα της.

Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στον πόνο, ένα χαρακτηριστικό που θεωρείται ότι το έχει κληρονομήσει από τις αρχικές Ραγκντόλ που γεννήθηκαν από μια θηλυκιά που είχε πληγωθεί σε αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Ωστόσο, πολλοί που αναπαράγουν ράτσες είναι ανένδοτοι ότι, με βάση τη δική τους εμπειρία, η αντοχή της στον πόνο είναι ίδια με κάθε άλλη γάτα και ότι να πιστεύουμε κάτι διαφορετικό μπορεί να είναι επιζήμιο για κάθε γάτα.

Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι τα γατάκια της Ραγκντόλ είναι πανέμορφα, περισσότερο από κάθε άλλη ράτσα που έχω δει. Ίσως γιʼαυτό στις περισσότερες γκαλερί με φωτογραφίες από γατάκια ράτσας σχεδόν τα μισά είναι Ραγκντόλ.
Επίσης, τα γατάκια Ραγκντόλ μεγαλώνουν αργά και μπορεί να γίνουν τριών ετών μέχρι να αναπτυχθούν εντελώς η απόχρωση του τριχώματος και τα χρώματα των στιγμάτων.

Ιστορία

Η Καλιφόρνια στη δεκαετία του 1960 ήταν η γενέτειρα της Ραγκντόλ, κατά μεγάλο μέρος λόγω των προσπαθειών μιας γυναίκας, της Ann Baker.

H ράτσα ξεκίνησε από μια γάτα που δεν ήταν ράτσας ονόματι Josephine. H Ann Baker ήταν εκτροφέας κυρίως μαύρων Περσικών γατών πριν αρχίσει να δουλεύει τις Ραγκντόλ.

Η Josephine ήταν μια λευκή, μακρύτριχη γάτα που άνηκε στη γειτόνισσα της Ann, την δεσποινίδα Pennels. Όπως πολλές γάτες στην περιοχή, η Josephine ήταν κατά το ήμισυ άγρια και συχνά γεννούσε γατάκια.

Μια φορά η Josephine χτυπήθηκε από αμάξι, και οι γείτονες της Ann, οι οποίοι δούλευαν στο κοντινό πανεπιστήμιο την έσωσαν και την επανέφεραν σε πλήρη υγεία. Κατά την ανάρρωση της η Josephine έπρεπε να μείνει μέσα και έγινε κάπως τεμπέλα.

Σύντομα μετά το ατύχημα γεννήθηκαν τα γατάκια που εγκυμονούσε στο σπίτι στο οποίο τα πρόσεξε πρώτη φορά η Ann Baker.

Τα προηγούμενα γατάκια της Josephine ήταν κατά το ήμισυ άγρια, όπως και η ίδια. Ωστόσο μετά το ατύχημα ήταν ακριβώς το αντίθετο! Ήταν τόσο ήρεμα και κοινωνικά που η δεσποινίδα Pennels τα θεωρούσε «κακό μπελά»!Δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο τι έκανε τη διαφορά σε αυτά τα γατάκια και γιατί έγιναν έτσι. Υπάρχουν αρκετές τραβηγμένες θεωρίες πάνω σε αυτό το θέμα.

Η ίδια η εκτροφέας, Ann Baker ισχυρίστηκε ότι στο πανεπιστήμιο που πήγε η Josephine μετά το ατύχημα, της άλλαξαν τα γονίδια και της εισήγαγαν νέα, κάτι αδύνατον στη δεκαετία του 60. Όπως και να χει, η Ann είδε κάτι διαφορετικό σε αυτά τα γατάκια, οπότε αποφάσισε να τα χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει μια νέα ράτσα.

Χαρακτήρας

Η Ραγκντόλ είναι πολύ ανεκτική στις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες των άλλων και γρήγορα αφοσιώνεται στον ιδιοκτήτη της. Είναι ήρεμη και τεμπέλα, σε σημείο που κάνει αρκετούς να τη θεωρούν χαζή. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν ισχύει καθώς η Ραγκντόλ μαθαίνει νέα κόλπα πολύ γρήγορα και εύκολα, κάτι που αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη της ευφυίας της.

Εξωτερικά Χαρακτηριστικά

Πρόσωπο-κεφάλι: Σχετικά μεγάλο και φαρδύ κεφάλι τριγωνικού σχήματος.

*Τα μάτια είναι μεγάλα, οβάλ με χρώμα ζωηρό γαλάζιο και τοποθετημένα μακριά το ένα από το άλλο.
*Τα αυτά είναι μεσαίου μεγέθους με στρογγυλεμένες άκρες και γέρνουν προς τα εμπρός
*Μεσαίου μεγέθους μύτη
*Σαγόνι καλά ανεπτυγμένο, δυνατό και ευθυγραμμισμένο με τη μύτη και το άνω χείλος.
*Δυνατός, βαρύς λαιμός

Σώμα: Μακρύς, μυώδης, στέρεος τύπος.

*Μεσαίου μεγέθους πόδια. Τα μπροστινά πόδια είναι ελαφρώς κοντύτερα από τα πίσω, τα οποία πισινά πόδια διαθέτουν και μακρύτερη γούνα από τα μπροστινά.
*Μεγάλες και στρογγυλές πατούσες.
*Μακριά και χνουδωτή ουρά.
*Μακρύ, γεμάτο και μεταξένιο τρίχωμα.

Φροντίδα

Η Ραγκντόλ πολλές φορές αναφέρεται σαν «η γάτα που χρειάζεται τη λιγότερη φροντίδα» (κατά λέξη “low-maintenance breed”) Ωστόσο, οι Ραγκντόλ χρειάζονται τόση φροντίδα όσο κάθε άλλη μακρύτριχη γάτα.

Παρʼότι η μακριά γούνα της Ραγκντόλ μπορεί να φαίνεται σαν δύσκολη στη φροντίδα, είναι στην πραγματικότητα πολύ εύκολη να φροντιστεί. Σε αντίθεση με τις περσικές, οι οποίες χρειάζονται κάθε μέρα χτένισμα, οι Ραγκντόλ έχουν ένα είδος γούνας που δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου φροντίδα.

Αρκεί μια φορά την εβδομάδα να χτενίζεται ώστε να αφαιρούνται οι χαλαρές τρίχες και να αποφεύγονται οι «κόμποι».

Λόγω της ευγενικής φύσης τους, εμπιστεύονται πολύ εύκολα τους άλλους οπότε δεν θα πρέπει να βγαίνουν ποτέ μόνες τους έξω. Ούτως ή άλλως είναι επικίνδυνο τη σήμερον ημέραν να κυκλοφορούν έξω οι γάτες, ειδικά στην Ελλάδα που είναι γνωστό πόσα κτήνη υπάρχουν που προσπαθούν να τις σκοτώσουν.

Ειδικά γάτες σαν αυτή που είναι εμφανώς ράτσας, υπάρχει και μεγάλη πιθανότητα να τις κλέψουν.

Επίσης μια γάτα που κυκλοφορεί έξω υπάρχει κίνδυνος να χτυπηθεί από αυτοκίνητο, να σκοτωθεί ή να τραυματιστεί από σκύλο ή ακόμα και να βρεθεί πειραματόζωο σε κανένα πανεπιστήμιο ή εργαστήριο.

Μερικοί πιστεύουν ότι το να κρατάει κανείς μια γάτα μέσα στο σπίτι είναι σκληρό, αλλά οι γάτες που βγαίνουν έξω είναι πολύ πιθανόν να γνωρίσουν έναν βίαιο και οδυνηρό θάνατο. Ευτυχώς οι Ραγκντόλ είναι γάτες που μαθαίνουν εύκολα να ζουν ακόμα και στο πιο μικρό διαμέρισμα.

Επίσης έχετε υπόψιν ότι οι Ραγκντόλ μπορεί να είναι ακόμα και τριπλάσιες από την μέση γάτα οπότε μην αγοράζετε το μικρότερο κλουβί, κουτί για άμμο κλπ, ειδικά αν αγοράσετε αρσενική!

Ποικιλίες

Υπάρχουν 3 αναγνωρισμένα σχέδια τριχώματος για τις Ραγκντόλ:

*Η Δίχρωμη έχει ένα χλωμό σώμα, άσπρο στέρνο, υπογάστριο και πόδια, αυτιά και ουρά με μαύρη μάσκα.
*Η Χρωματιστή έχει χλωμό σώμα με πιο σκούρα σημάδια.
*Η Mitted («Γαντοφορεμένη») έχει άσπρο στέρνο, μπούστο, σαγόνι και «γάντια» στις μπροστινές πατούσες.

Τα καθιερωμένα χρώματα είναι με στίγματα λουτρ, Σοκολατί, Μπλε ή Λιλά.

Πηγή: http://www.mycat.gr

Πυροσβέστες στην Καλιφόρνια προσπαθούσαν να κάνουν τεχνητή αναπνοή σε σκυλάκι επί 20 λεπτά, για να το επαναφέρουν στη ζωή, αφού το είχαν διασώσει από φλεγόμενο διαμέρισμα.

Η 35χρονη ιδιοκτήτρια του σκύλου είχε μόλις παρκάρει επιστρέφοντας στο σπίτι της, όταν άκουσε μια γειτόνισσα να φωνάζει «φωτιά».

Προσπάθησε να μπει στο διαμέρισμα για να σώσει το αγαπημένο της κατοικίδιο, όμως, ο καπνός ήταν ήδη τόσο πυκνός που δεν το κατάφερε.

Σύντομα κατέφθασε η Πυροσβεστική, που επιχείρησε άμεσα και έβγαλε το σκυλάκι από την φωτιά, χωρίς όμως εκείνο να έχει τις αισθήσεις του.

Ο 10χρονος Ναλού χρωστάει την ζωή του στον Αντριου Κλέιν που αψήφησε τους κινδύνους και όχι μόνο ρίχτηκε στη φωτιά, αλλά βρήκε το σκυλάκι και το έβγαλε έξω.

Τελικά τα κατάφεραν και αφού ο Ναλού έμεινε στο οξυγόνο επί 24 ώρες, ανάρρωσε πλήρως.

Ο Cotton βρέθηκε αδέσποτος να περιφέρεται στους δρόμους της Φλόριντα, και μια μέρα η οργάνωση Animal Friends Project τον διέσωσε.

“Σιγά σιγά άρχισε να παίρνει βάρος και να γίνεται όλο και καλύτερα,” είπε η Carmen Weinberg, υπεύθυνη της οργάνωσης. Αυτό που εντυπωσίασε τους πάντες πιο πολύ όμως, ήταν η ιδιαιτερότητα των ματιών του Cotton.

Όταν τον βρήκανε δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του λόγω μιας ασθένειας αλλά όταν έγινε καλά και τα άνοιξε οι διασώστες του είδαν ότι είχα ένα μπλε και ένα κίτρινο μάτι! Ο Cotton και τα υπέροχα μάτια του είναι πλέον υγιής και ψάχνει να βρει το επόμενο του σπίτι.

To Cat Nip ή αλλιώς Nepeta cataria είναι ένα φυτό που συναντάται στην Ασία και την Ευρώπη.

Χρησιμοποιούνταν ως φάρμακο για διάφορους πόνους. Το κατανάλωναν ως τσάϊ, σε χυμό, σε πολτό και το κάπνιζαν. Με την πρόοδο των φαρμάκων, η χρήση του σταμάτησε.

Το φυτό αυτό όμως έχει επίδραση στη συμπεριφορά των γατών, τόσο των κατοικίδων όσο και των άγριων αιλουροειδών.
Είναι υποκατάστατο της αίσθησης ευτυχίας των γατών, γι' αυτό και το catnip και τα υποπροϊόντα του χρησιμοποιούνται πολλές φορές σε παιχνίδια - μαξιλαράκια κ.α. αξεσουάρ για γάτες.

Δεν επηρρεάζονται όλες οι γάτες από το catnip αλλά όταν οι γάτες έρθουν σε επαφή με τα φύλλα του φυτού αρχίζουν να τρίβονται στο φυτό και στο έδαφος, να το αγγίζουν, να το γλύφουν και να το μασάνε σαν να μην μπορούν να αντισταθούν!

Ωστόσο, αν καταπιούν μεγάλη ποσότητα από το φυτό μπορεί να είναι ληθαργικές ενώ αν πιάσετε το φυτό με το χέρι σας μπορεί να νιαουρίσουν ή να σας δαγκώσουν.

Αυτό που ελκύει τις γάτες είναι η νεπεταλακτόνη (nepetalactone). Δύο τρίτα των γατών επηρρεάζονται από το φυτό αφού η ουσία μπαίνει μέσα τους από τη μύτη τους και συγκεκριμένα από το επιθήλιο. Κάποιοι λένε ότι λειτουργεί σαν φερορμόνη γάτας ή σαν την οσμή των ούρων της γάτας αλλά αυτό δεν έχει εξεταστεί.

Σχεδόν 2 ώρες μετά την έκθεση, η γάτα είναι ευαίσθητη και αντιδρά περίεργα.Φυτό που έχει παρόμοια επίδραση στις γάτες είναι και η βαλεριάνα.

Οι γάτες μπορεί ακόμα και να κληρονομήσουν αυτή την ευαισθησία, αφού 3/4 υπολογίζεται ότι επηρρεάζονται με κάποιο τρόπο από τα φυτά.

Μαίην Κουν

Η Μαίην Κουν έχει τη διάκριση ότι είναι η πιο παλιά αμερικάνικη ράτσα και μια από τις μεγαλύτερες.

Τα στατιστικά δείχνουν ότι είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής ράτσα στον κόσμο μετά τις Περσικές.

Είναι πολύ πιθανό να τριγύριζε ελεύθερη στην πολιτεία Μαίην τον πρώτο καιρό, συγκρινόμενη με το ντόπιο ρακούν, το οποίο έχει παρόμοια εμφάνιση με το ραβδωτό τύπο της Μαίην Κουν και παρόμοιες κυνηγετικές συνήθειες.

Το σκληρό κλίμα της Νέας Αγγλίας συνέβαλε στην ανάπτυξη χοντρού τριχώματος από τη Μαίην Κουν, ένα χαρακτηριστικό που το μοιράζεται με μια άλλη ράτσα των κρύων κλιμάτων, τη γάτα του Νορβηγικού δάσους.

Ιστορία

Οι ρωμαλέες γάτες της αμερικάνικης φάρμας και οι μακρύτριχες γάτες που μεταφέρθηκαν στο Μαίην από εμπόρους και ναυτικούς από την Ευρώπη είναι πιθανό να δημιούργησαν τις πρώτες Μαίην Κουν.

Η ράτσα επιδείχτηκε το 1860 στην Επίδειξη Γατών στη Νέα Υόρκη και στην επίδειξη της Πλατείας Μάντισον το 1895. Ωστόσο η δημοτικότητα της μειώθηκε όταν εισήχθησαν οι Περσικές στις ΗΠΑ και δεν αναζωπυρώθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1950.

Η Κεντρική Λέσχη της γάτας Μαίην Κουν ιδρύθηκε το 1953, συνεισφέροντας άμεσα στην αναγέννηση της ράτσας, στην οποία δόθηκε νέα ορμή από την ίδρυση της Ένωσης αυτών που αναπαράγουν ράτσες και των φίλων της Μαίην Κουν το 1976, την ίδια χρονιά που δόθηκε επίσημη αναγνώριση στη ράτσας στις ΗΠΑ.

Χαρακτήρας

Δυό χαρακτηριστικά είναι μοναδικά στη Μαίην Κουν: αναφέρεται για τον δύσκολο της ύπνο γιατί μπορεί να βρεθεί τυλιγμένη στις πιο παράξενες στάσεις και στα πιο παράξενα μέρη. Επίσης είναι αξιοσημείωτος ο απολαυστικός, ήσυχος ήχος που βγάζει, σαν τιτίβισμα. Γενικά, οι Μαίην Κουν γίνονται στοργικά κατοικίδια.

Πως θα τη γνωρίσω;

Πρόσωπο: Το μάτια θα πρέπει να είναι μεγάλα και ελαφρώς λοξά, τοποθετημένα αρκετά μακριά μεταξύ τους και πράσινα, χρυσά ή χάλκινα στο χρώμα.

Τα αυτιά είναι μεγάλα και λεπτά στις άκρες, τοποθετημένα αρκετά μακριά και ψηλά στο κεφάλι. Το μαξιλαράκι της μύτης είναι ροζ και η μουσούδα της πλατιά. Πρέπει επίσης να έχει σταθερό σαγόνι και ψηλά κόκαλα στα μάγουλα («μήλα»).

Το κεφάλι είναι αρκετά μεγάλο αλλά σε σχέση με το σώμα της μικρό. Θα πρέπει να είναι σφηνοειδές με μύτη μεσαίου μεγέθους.

Σώμα: Διαθέτει φαρδύ στέρνο, μέτριο περιλαίμιο και επίπεδη πλάτη. Το σώμα της είναι πολύ μεγάλο, μακρύ και μυώδες.

Το βάρος κυμαίνεται από τρία έως έξι κιλά αν και έχουν αναφερθεί και ακόμα βαρύτερες περιπτώσεις. Σαν σιλουέτα, το σχήμα είναι σχεδόν «ορθογώνιο». Η γούνα δεν είναι τόσο μακριά όσο σε άλλες μακρότριχες και είναι λιγότερο ομαλή.

Η ουρά θα πρέπει να είναι μακριά όσο το σώμα με φαρδιά βάση και μονοκόμματη άκρη σαν λοφίο με μακριά, ρευστή γούνα.

Η γούνα της γενικά είναι χοντρή και σκληρή και η μεταξένια της υφή δεν φαίνεται. Τα πέλματα είναι μεγάλα και στρογγυλά με χρώμα στα μαξιλαράκια που ταιριάζει με αυτό του τριχώματος.

Ποικιλίες

Εκτός από τα σοκολατί, λιλά ή τύπου Σιαμέζας σχέδια, η Μαίην Κουν αναπαράγεται σε κάθε χρώμα και συνδυασμό χρωμάτων.

Πηγή: http://mycat.e-steki.gr

Ο FIV (Feline Immunodeficiency virus) είναι ένας ιδιαίτερα διαδεδομένος ιός στις γάτες που προκαλεί συχνά ιδιαίτερη ανησυχία λόγω της συσχέτισής του με τον ανθρώπινο HIV.

Πράγματι, ο FIV ανήκει στην ίδια οικογένεια ιών με τον HIV, τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας. Ωστόσο, οι ιοί αυτοί είναι εξειδικευμένοι, γεγονός που σημαίνει ότι προσβάλλουν μόνο τα συγκεκριμένα είδη στα οποία απευθύνονται (γάτες ο FIV, ανθρώπους ο HIV). Επομένως, ο ιός FIV δεν μεταδίδεται στους ανθρώπους και οι γάτες που είναι φορείς του ιού δεν εγκυμονούν κανέναν απολύτως κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.

Εκτός αυτού, όπως θα εξηγήσουμε στην συνέχεια, μια θετική διάγνωση του ιού στη γάτα μας δεν θα πρέπει να γίνεται αιτία πανικού και απελπισίας για την υγεία της ίδιας.

Πώς μεταδίδεται;

Ο βασικός τρόπος μετάδοσης του ιού είναι από σάλιο μολυσμένης γάτας σε αίμα, δηλαδή με βαθιά δαγκώματα σε καβγάδες και πιο σπάνια κατά το ζευγάρωμα.

Είναι απίθανο (αλλά όχι αδύνατο) να μεταδοθεί σε γάτες μέσω κοινού φαγητού ή νερού ή όταν πλένουν η μία την άλλη. Σε κάποιες περιπτώσεις αλλά όχι πάντα μεταδίδεται από τις μητέρες στα μωρά κατά την κύηση ή το θηλασμό.

Για αυτό και τα γατάκια των οποίων η μητέρα είναι θετική θα πρέπει να ελέγχονται για τον ιό αφού ξεπεράσουν τους 6 μήνες.

Κοινώς, ο σημαντικότερος τρόπος να κρατήσουμε την γάτα μας ασφαλή από τον ιό είναι να τη στειρώσουμε και να μην της επιτρέπουμε να βγαίνει στο δρόμο.

Διάγνωση

Η οριστική διάγνωση της νόσου γίνεται με εξέταση αίματος. Όταν η γάτα είναι νεαρότερη των έξι μηνών υπάρχει πιθανότητα για ψευδές θετικό αποτέλεσμα, οπότε καλό είναι η εξέταση να επαναληφθεί αφού ξεπεράσει τους έξι μήνες.

Το FIV δεν ισοδυναμεί με καταδίκη σε θάνατο

Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι ένα θετικό αποτέλεσμα στο τεστ για FIV στην γάτα μας δεν ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη.

Με μια δίαιτα υψηλή σε πρωτεΐνες αλλά και την άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση τυχόν δευτερογενών λοιμώξεων, μια θετική γάτα μπορεί να έχει μια φυσιολογική και μακρά ζωή.

Είναι λάθος να συγχέουμε τον ανθρώπινο HIV με το FIV, καθώς το FIV οδηγεί σε σύνδρομο ανοσοανεπάρκειας στις γάτες πολύ πιο σπάνια από ότι το HIV στους ανθρώπους.

Η μεγαλύτερη απειλή στις θετικές γάτες είναι οι δευτερογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού, ουροποιητικού και γαστρεντερικού συστήματος που θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να αντιμετωπίζονται άμεσα, όπως φυσικά πρέπει να γίνεται και στις αρνητικές γάτες.

Τα συμπτώματα της νόσου

Στα πρώτα στάδια της μόλυνσης ο ιός μεταφέρεται στους κοντινότερους λεμφαδένες όπου αναπαράγεται και μεταφέρεται και στους υπόλοιπους λεμφαδένες, οδηγώντας σε μια γενικευμένη αλλά συνήθως προσωρινή διόγκωσή τους και πυρετό. Συνήθως αυτό το στάδιο της αρρώστιας περνά απαρατήρητο.

Στη συνέχεια υπάρχει περίπτωση η υγεία της γάτας να αρχίσει να χειροτερεύει προοδευτικά ή να χαρακτηρίζεται από περιόδους που νοσεί με ενδιάμεσες περιόδους υγείας. Σε πολλές περιπτώσεις τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται για πολλά χρόνια μετά την μόλυνση, αλλά όταν εμφανιστούν μπορεί να επηρεάσουν σχεδόν οποιοδήποτε σημείο του σώματος.

Η γάτα μπορεί να εμφανίσει:

· Κακή κατάσταση τριχώματος και μόνιμο πυρετό που συνοδεύεται με απώλεια της όρεξης

· Φλεγμονή στα ούλα και στοματίτιδα

· Μολύνσεις στο δέρμα, που στο μεγαλύτερό τους μέρος οφείλονται στην αδυναμία του ανοσοποιητικού της γάτας να αντιμετωπίσει, ακόμα και με υποστηρικτική φαρμακευτική αγωγή, μολύνσεις από κοινά παράσιτα και μύκητες.

· Μολύνσεις στην ουροδόχο κύστη

· Αναπνευστικές παθήσεις, οι οποίες μπορεί να οφείλονται σε χρόνιους καλικοϊούς ή ερπητοϊούς και πολλές φορές εξελίσσονται σε πνευμονία

· Συνεχή διάρροια

· Σταθερή απώλεια βάρους

· Διαφόρων τύπων καρκίνους

· Αναιμία

· Αποβολή των μικρών στις αστείρωτες μητέρες

· Επιληπτικές κρίσεις, αλλαγές στη συμπεριφορά και νευρολογικά προβλήματα, τα οποία μπορεί να οφείλονται είτε στον ίδιο τον ιό είτε σε παράσιτα όπως η τοξοπλάσμωση.

Αντιμετώπιση και πρόληψη

Μια θετική διάγνωση για FIV σίγουρα δεν πρέπει να μας πανικοβάλει. Πολλές γάτες ζουν μια απόλυτα φυσιολογική ζωή, αν και θετικές στον ιό, και κάποιες από αυτές μάλιστα ζουν αδέσποτες.

Μια θετική γάτα χαρακτηρίζεται από ένα ευαίσθητο ανοσοποιητικό σύστημα με περισσότερες πιθανότητες να νοσήσει σοβαρά από ασθένειες που σε αρνητικά ζώα μπορεί να είναι εύκολα αντιμετωπίσιμες.

Στην γενική περίπτωση χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από την πλευρά του ιδιοκτήτη ώστε να αναγνωρίζει άμεσα κάποια εξελισσόμενη ασθένεια και να την αντιμετωπίσει με τη συνεργασία του κτηνιάτρου.

Καλό είναι αν μια γατούλα διαγνωσθεί θετική στον ιό να γίνουν και προληπτικές αιματολογικές εξετάσεις για παράσιτα όπως το τοξόπλασμα, η αιμομπαρτωνέλα (Haemobartonella felis) και η μπαρτονέλα (Bartonella henselae) ώστε να αντιμετωπιστούν δυναμικά και άμεσα. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για οποιεσδήποτε άλλες παθήσεις.

Η ιντερεφερόνη θεωρείται ότι ενισχύει το ανοσοποιητικό σε κάποιες περιπτώσεις, οπότε ζητήστε από τον κτηνίατρό σας να σας ενημερώσει.

Υγιής γάτα όμως είναι πάνω από όλα μια ευτυχισμένη γάτα. Αυτό σημαίνει σωστή διατροφή, στέγη, ελαχιστοποίηση του στρες και εξασφάλιση όσο το δυνατόν καλύτερου επιπέδου ζωής.

Σωστή διατροφή σημαίνει υψηλής ποιότητας τροφές, πλούσιες σε πρωτεΐνες, αλλά και περιστασιακά βιταμινούχα συμπληρώματα με αντιοξιδωτικά και λιπαρά οξέα ωμέγα 3 και 6. Μπορείτε να δοκιμάσετε και αλόη σε πόσιμη μορφή, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα ευεργετική για το ανοσοποιητικό αλλά και για τις στοματίτιδες που ταλαιπωρούν μεγάλο ποσοστό των θετικών γατών.

Συνοψίζοντας, μην διστάζετε να συγκατοικήσετε με μια θετική γατούλα. Δεν αποτελεί κίνδυνο ούτε για εσάς ούτε για τις άλλες γάτες και το πιο πιθανό είναι ότι θα είναι υγιής και ευτυχισμένη όπως και μια αρνητική.


Αλήθειες για το FIV

1. Ο ιός της ανοσοανεπάρκειας της γάτας είναι αργός στην εξέλιξή του και επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα της γάτας κατά τη διάρκεια πολλών ετών.

2. Είναι αποκλειστικά νόσος της γάτας και δεν μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο ή σε μη αιλουροειδή γενικότερα.

3. Οι θετικές γάτες συνήθως ζουν πολλά χρόνια, υγιείς, και χωρίς να εκδηλώσουν κανένα σύμπτωμα.

4. Το FIV δεν μεταδίδεται εύκολα ανάμεσα στις γάτες. Δεν μεταδίδεται από τις αμμολεκάνες, το νερό ή το φαγητό ή την επαφή κατά το παιχνίδι και τον ύπνο. Σε κάποιες περιπτώσεις μεταδίδεται από τις μητέρες στα μικρά τους.

5. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί κατά τη μετάγγιση αίματος, από ιδιαίτερα μολυσμένα ούλα και κυρίως από πολύ βαθιές δαγκωματιές που απαντώνται συχνά στους καβγάδες ανάμεσα σε αστείρωτα αρσενικά που κυκλοφορούν ελεύθερα στο δρόμο.

6. Μια θετική στειρωμένη γάτα δεν αποτελεί κίνδυνο για άλλες γάτες αν η γνωριμία μεταξύ τους γίνει ομαλά και χωρίς καβγάδες.

7. Οι θετικές γάτες θα πρέπει να έχουν την καλύτερη δυνατή προληπτική αλλά και θεραπευτική κτηνιατρική φροντίδα, καλή διατροφή, υψηλή σε πρωτεΐνες και λιπαρά οξέα, σε ασφαλές προστατευμένο περιβάλλον χωρίς στρες.