Το να έχεις κατοικίδιο διδάσκει πολύ περισσότερα πράγματα στα παιδιά από την υπευθυνότητα!
Αν είσαι γονιός , η ιδέα να προστεθεί ευθύνη για τη φροντίδα και τη σίτιση ενός κατοικιδίου ζώου στο ήδη φορτωμένο πρόγραμμα σου μπορεί να φαντάζει αβάσταχτη.
Όμως, έχοντας ένα σκυλί, γάτα, λαγουδάκι, χάμστερ ή άλλο ζώο ως μέλος της οικογένειας τα παιδιά θα επωφεληθούν πραγματικά.
Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που έχουν κατοικίδια ζώα έχουν καλύτερα αποτελέσματα, ειδικά στον τομέα της Συναισθηματικής Νοημοσύνης (EQ), η οποία έχει συνδεθεί με την πρόωρη ακαδημαϊκή επιτυχία, ακόμη περισσότερο από τη παραδοσιακή μέτρηση νοημοσύνης IQ.
Ακόμα καλύτερα νέα είναι ότι σε αντίθεση με το IQ, το οποία θεωρείται από τους περισσότερους ειδικούς αμετάβλητο (δεν μπορεί να αλλάξει πραγματικά το IQ με το διάβασμα), η EQ μπορεί να βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου με εξάσκηση.
Οι φίλοι των ζώων μπορoύν να βοηθήσουν τα παιδιά να καλλιεργήσουν δεξιότητες που βελτιώνουν τη Συναισθηματική τους Νοημοσύνη (τα σκυλάκια και τα γατάκια δεν προσπαθούν καν-τό χουν απο τη φύση τους.)
Οι παρακάτω δεξιότητες Συναισθηματικής Νοημοσύνης αναπτύχθηκαν σε παιδιά με κατοικίδια:
1. Συμπόνια:
Σύμφωνα με την επιστημονική βιβλιογραφία των Nienke Endenburg και Ben Baarda στο The Waltham Book of Human-Animal Interaction, εάν υπάρχουν κατοικίδια ζώα στο σπίτι οι γονείς και τα παιδιά θα μοιραστούν συχνά τη φροντίδα τους και έτσι τα παιδιά μαθαίνουν πως να φροντίζουν και να καλλιεργούν ένα εξαρτώμενο ζώο.
Ακόμη και τα πολύ μικρά παιδιά μπορεί να συμβάλουν στην φροντίδα και το τάισμα των κατοικιδίων, – ένα 3χρονο παιδί μπορεί να πάρει ένα μπολ με φαγητό και να το βάλει στο πάτωμα για ένα σκύλο ή μια γάτα και στην ίδια ηλικία ένα παιδί μπορεί να επιβληθεί για να διορθώσει ένα ζώο όμορφα, ίσως με το πίσω μέρος του χεριού, ώστε να μην αρπάξει το ζώο.
Η επίβλεψη των παιδιών κατά τη διάρκεια των πρώτων αλληλεπιδράσεων της εκμάθησης αποτελεί μια στιγμή διδασκαλίας. Αργότερα, όταν θα έχουν μάθει, η μνήμη τους και η κατανόηση της ζωής έξω από τον εαυτό τους θα τα συνοδεύει κάθε φορά που θα έρχονται σε επαφή με άλλα ζώα.
Μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να έχουν την ευθύνη για τη βόλτα του σκύλου,να παίξουν μαζί του στην αυλή, να καθαρίζουν τα απορρίμματα της γάτας ή να μεριμνήσουν για τα λαχανικά στο κουνέλι ή το χάμστερ.
Σε μια μελέτη από 3 έως 6 ετών διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά με κατοικίδια διαθέτουν περισσότερη εμπάθεια απέναντι σε άλλα ζώα και ανθρώπους, ενώ μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι απλά έχοντας ένα κατοικίδιο σε μια σχολική τάξη τα παιδιά γίνονται πιο συμπονετικά.
2. Αυτοεκτίμηση:
Η φροντίδα για τα κατοικίδια ζώα χτίζει επίσης την αυτοεκτίμηση επειδή η ανάθεση κάποιου σημαντικού καθήκοντος (όπως το να γεμίζει το μπολ με νερό για τον σκύλο) δίνει στα παιδιά μια αίσθηση ολοκλήρωσης και τα βοηθά να αισθάνονται ικανά και ανεξάρτητα.
Τα κατοικίδια μπορεί να κάνουν ιδιαίτερα καλό στα παιδιά που έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. “(Ένας ερευνητής) διαπίστωσε ότι τα αποτελέσματα της αυτοεκτίμησης των παιδιών αυξήθηκαν σημαντικά κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εννέα μηνών, όπου τα παιδιά είχαν κατοικίδια στη σχολική τάξη τους.
Συγκεκριμένα τα παιδιά που αρχικά είχαν χαμηλές βαθμολογίες στην αυτοεκτίμηση, ήταν αυτά που κατάφεραν την μεγαλύτερη πρόοδο.”, γράφουν οι Endenburg και Baarda.
3. Γνωστική ανάπτυξη:
Τα παιδιά θα παίζουν με τα κατοικίδια τους ,θα τους μιλάνε, ακόμα και θα τους διαβάζουν (είναι πιο συνηθισμένο απ” ότι μπορείτε να φανταστείτε) και δεδομένα υποστηρίζουν πως αυτή η συναναστροφή μεταξύ παιδιού και κατοικιδίου ωφελεί στην λεκτική επικοινωνία των μικρών παιδιών.
Η ύπαρξη κατοικίδιων ζώων θα μπορούσε να διευκολύνει την εκμάθηση της γλώσσας και την ενίσχυση των λεκτικών δεξιοτήτων στα παιδιά. Αυτό αποδεικνύει πως το κατοικίδιο λειτουργεί και ως αποδέκτης της φλυαρίας του μικρού παιδιού αλλά και ως πόλος έλξης για λεκτικά ερεθίσματα από τα παιδιά, όπως ο έπαινος, η προσταγή, η ενθάρρυνση και η τιμωρία.
4. Μείωση στρές:
Σε έρευνες που έγιναν, τα παιδιά ρωτήθηκαν με ποιόν θα ήθελαν να συμμετέχουν σε ένα πρόβλημα και αυτά ανέφεραν τα κατοικίδια τους, υποδεικνύωντας ότι τα ζώα μπορούν να παρέχουν συναισθηματική υποστήριξη όταν νιώθουν άγχος.
«Η κοινωνική υποστήριξη που παρέχεται από τα κατοικίδια ζώα έχει κάποια πλεονεκτήματα σε σχέση με την κοινωνική υποστήριξη που παρέχεται από τον άνθρωπο. Τα κατοικίδια έχουν την ικανότητα να κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται άνευ όρων αποδοχή, ενώ οι άνθρωποι μπορεί να επικρίνουν έναν συνάνθρωπο τους,” γράφουν οι Endenburg και Baarda. Τα ζώα είναι άριστοι ακροατές και δεν κρίνουν.
Εάν ένα παιδί αποτύχει σε ένα τεστ ή εκνευρίζει τους γονείς του ,το ζώο θα συνεχίσει να του προσφέρει υποστήριξη και αγάπη.
5. Η κατανόηση του κύκλου ζωής:
Η συζήτηση για τη γέννηση και το θάνατο με τα παιδιά μπορεί να είναι μια δύσκολη υπόθεση για τους γονείς. Μαθαίνοντας τα όμως μέσω της ζωής των ζώων, αποτελεί σίγουρα έναν ευκολότερο τρόπο για να μάθουν και τα δυο μέρη τα βασικά της ζωής.
Ενώ ο θάνατος ενός κατοικιδίου ζώου μπορεί να είναι δύσκολος και επίπονος, μπορεί επίσης να είναι μια σημαντική εμπειρία μάθησης. «… ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς και άλλοι άνθρωποι γύρω τους θα αντιμετωπίσουν τη κατάσταση θα επιδράσει το πως τα παιδιά θα αντιμετωπίζουν το θάνατο σε γενικές γραμμές για όλη τους τη ζωή.
Είναι σημαντικό για τους γονείς να συζητήσουν τα συναισθήματά ή τη θλίψη τους ανοιχτά και να τα μοιραστούν με το παιδί. Οι γονείς πρέπει να αποδείξουν ότι είναι φυσιολογικό να έχουμε τέτοια συναισθήματα.
Μαθαίνοντας τη διαχείρηση τέτοιων συναισθημάτων λύπης,για παράδειγμα όταν ένα κατοικίδιο ζώο πεθαίνει, είναι σημαντικό και οι γονείς θα πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά τους σε αυτό.
