Οι γάτες είναι πολύ ιδιαίτερα ζώα που δεν περνούν απαρατήρητα – έχουν φανατικούς εχθρούς και φανατικούς φίλους. Κάποιοι τις απεχθάνονται, κάποιοι άλλοι αφιερώνονται σε αυτές και ζουν όλη τους τη ζωή ανάμεσα στα μυστηριώδη αυτά αιλουροειδή.
Η εκπαιδευτικός Χρύσα Χατζηπαυλή, έχει πολύ μεγάλη εμπειρία από την καθημερινότητα της συμβίωσης με γάτες κάθε είδους και κάθε ηλικίας, και μας δίνει χρήσιμες συμβουλές.
Η υγεία και μακροζωία μιας γάτας εξαρτάται κυρίως από την πρώτη παιδική της ηλικία, όταν είναι νεαρό γατάκι. Εάν έχει διανύσει τα πρώτα χρόνια της ζωής της χωρίς περιπέτειες υγείας, αναμένεται να ζήσει τουλάχιστον 15-16 χρόνια, ενώ υπάρχουν γάτες που ζουν 19, 20, 25 ή ακόμα και 30 χρόνια.
Αυτό, βέβαια, είναι σπανιότερο, να ζήσει δηλαδή μια γάτα τόσο πολύ, όμως για 15 χρόνια θα την έχουμε σίγουρα κοντά μας εάν προσέξουμε δύο-τρία λεπτά σημεία: οι γάτες που ζουν μόνο μέσα στο σπίτι μας, ή μέσα στο σπίτι και έξω στον κήπο, καλό είναι να στειρωθούν νωρίς για να μπορέσουν να διατηρήσουν την καλή τους υγεία και τη μακροβιότητά τους. Η επαναλαμβανόμενη διαδικασία αναπαραγωγής της γάτας σιγά σιγά την εξοντώνει.
Τις θηλυκές γάτες, η διαδικασία της αναπαραγωγής τις κουράζει αφάνταστα και τις ρίχνει σαν οργανισμούς, ενώ οι αρσενικοί γάτοι, πολύ συχνά σκοτώνονται στο κυνήγι της θηλυκιάς και η ζωή τους τερματίζει νωρίς και άδοξα. Μια γάτα μπορεί να μας χαρίσει πάρα πολλά χαρούμενα χρόνια, εάν είναι υγιής και αν φροντίσουμε να είναι στειρωμένη για να μην χρειάζεται να είναι απόλυτα περιορισμένη, ή εναλλακτικά να είναι απόλυτα περιορισμένη εάν δεν θέλουμε να αναπαράγεται. Βέβαια, η αναπαραγωγή μιας γάτας δίνει ιδιαίτερη χαρά σε όλη την οικογένεια, και ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά, γιατί τα μικρά γατάκια είναι ένα από τα ωραιότερα θεάματα που μπορεί κανείς να δει μέσα στο σπίτι του. Στη συνέχεια όμως, είναι δύσκολο να διαθέσουμε αυτά τα γατάκια, και ακόμα δυσκολότερο να κρατήσουμε όλον αυτόν τον πληθυσμό που μπορεί σε έναν χρόνο μια γάτα να φέρει στο σπίτι μας. Γι’ αυτό, θα ήταν φρόνιμο να σκεφτούμε πόσες φορές θα επιτρέψουμε στη γάτα μας να αναπαραχθεί.
Ο αρσενικός γάτος δεν έχει τέτοιο πρόβλημα, πηγαίνει και αναπαράγει αλλού, οπότε δεν θα μας φέρει νεαρά γατάκια στο σπίτι. Μπορεί όμως να μας αφήνει δυσάρεστες μυρωδιές, αλλά και ψεκασμούς, οι οποίοι σηματοδοτούν τον χώρο του και τον «βοηθούν» να φωνάζει τις φίλες του να έλθουν πιο κοντά. Ίσως πρέπει να σκεφτούμε λοιπόν, τον περιορισμό του γάτου μας ή την επιθυμία μας να μην θέλουμε η θηλυκιά να μπει σε διαδικασία αναπαραγωγής. Η υγεία της γάτας εξαρτάται από την ίδια, από το πόσο καλά γονίδια έχει από τους γεννήτορές της, αλλά και από εμάς που φροντίζουμε την καθαριότητά της, την τροφή της, την επίσκεψη στον κτηνίατρο, τους εμβολιασμούς της και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται ένας οργανισμός για να είναι υγιής.
Η γάτα μπορεί να κάνει εμφανή τα γηρατειά της, δηλαδή να φαίνεται καθαρά ότι έχει μπει κανονικά στην τρίτη ηλικία, μετά τα 14-15 της χρόνια. Τότε, θα πρέπει να μένει ήρεμη, χωρίς να την ενοχλούμε, στη γωνιά που έχει διαλέξει αυτή, ενώ παράλληλα πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα και το φαγητό της. Θα πρέπει να μας συστήσει ο κτηνίατρος την κατάλληλη διατροφή για μια γάτα που έχει μπει για τα καλά στην τρίτη ηλικία, ώστε να μην επιβαρύνονται τα νεφρά ή το συκώτι της.
Κατά τα άλλα, η ηλικιωμένη γάτα δεν θέλει πάρα πολλή δραστηριότητα, οπότε δεν θα την ενθαρρύνουμε συχνά να παίζει όπως το μικρό γατάκι. Μπορεί από μόνη της να κινείται λίγο, όμως τις περισσότερες ώρες θα τις περνά ξαπλωμένη να ξεκουράζεται ή να παρατηρεί την κίνηση έξω από το παράθυρο. Δεν είναι κουραστική για τον ιδιοκτήτη η τρίτη ηλικία της γάτας, γιατί δεν είναι σαν άλλα κατοικίδια που θέλουν ιδιαίτερη φροντίδα. Η γάτα απλώς θέλει να κάθεται στη γωνιά της, να έχει το φαγητό της όταν το επιθυμεί, την ησυχία και τη ζέστη της. Πρέπει να το προσέξουμε αυτό, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες. Μια ηλικιωμένη γάτα δεν πρέπει να εκτίθεται στο κρύο, πρέπει να παραμένει ζεστή και ήσυχη σε ηλιόλουστο μέρος αν είναι δυνατόν, ή κοντά σε μια θερμή πηγή. Η γάτα είναι πολύ ευάλωτη στο κρύο, και το παραμικρό κρυολόγημα μπορεί να κοστίσει τη ζωή της όταν είναι σε προχωρημένη ηλικία και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει τόσο καλά.
Ο κτηνίατρος Γιώργος Ρόζος, μας λέει: «Πλέον, είναι απολύτως εφικτό η γάτα μας να ζήσει και πάνω από τα 20 χρόνια, και αυτό συμβαίνει για τρεις λόγους: κατ’ αρχάς, τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί πολύ η νοοτροπία των ιδιοκτητών, οι οποίοι πλέον είναι ενημερωμένοι, προσέχουν και παρακολουθούν το ζώο τους σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, φροντίζοντας για εμβολιασμούς, καλή διατροφή και επισκέψεις στον κτηνίατρο. Όμως, το προσδόκιμο ζωής της οικόσιτης γάτας έχει αυξηθεί και από την πρόοδο των ειδικών τροφών, οι οποίες πλέον είναι πολύ καλύτερα μελετημένες για να προσφέρουν υγεία και μακροζωία σε ένα ζώο που τρέφεται κατά κύριο λόγο από έτοιμες τροφές.
Ο τρίτος λόγος είναι, φυσικά, η πρόοδος της κτηνιατρικής επιστήμης, με νέες εξελίξεις τόσο στην έγκαιρη διάγνωση όσο και στην πρόληψη και θεραπεία των ασθενειών. Μια γάτα μπαίνει στην τρίτη ηλικία μετά το 14ο έτος της, οπότε ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να προσέχει πιο πολύ την ποιότητα της διατροφής της και κυρίως να ξεκινήσει να παρακολουθεί με περισσότερη προσοχή το βάρος, γιατί αν αρχίσει να παχαίνει η γάτα μπορεί να οδηγηθεί σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ. Επίσης, πρέπει να ελέγχει τακτικά το τρίχωμα, το δέρμα και τα δόντια της και να είναι συνεπής στα εμβόλια, ώστε να αποφύγουμε όλων των ειδών τα παράσιτα.
Μια φορά το χρόνο, η γάτα πρέπει να κάνει εξετάσεις αίματος προκειμένου να παρακολουθούνται οι λειτουργίες των νεφρών, του συκωτιού και του ήπατος, ενώ σε οποιαδήποτε υποψία ασθένειας να καλείται ο κτηνίατρος – γιατί, όπως και σε όλα τα θηλαστικά, κατά την τρίτη ηλικία ο οργανισμός είναι πιο αδύναμος και πιο ευάλωτος σε ασθένειες.»
Δημοσίευση σχολίου